CANIM İSTANBUL

Admin Mesaj Sayısı : 284 Yaş : 46 Nerden : ankara Kayıt tarihi : 11/01/09

Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.

İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.

Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.

Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Ve kavuşmuş rüzgar onda, onda misale.

İstanbul benim canım;
Vatanım da vatanım...

İstanbul,
İstanbul...

Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik...

Bulutta şaha kalkmış Fatih'ten kalma kır at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...

Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare?..

Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet...

O manayı bul da bul!
İlle Istanbul'da bul!

İstanbul,
İstanbul...

Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;
Çamlıca'da, yerdedir göklerin derinliği.

Oynak sular yalının alt katına misafir;
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.

Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar,
Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar...

Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?
Cumbalı odalarda inletir "Katibim" i...

Kadını keskin bıçak,
Taze kan gibi sıcak.

İstanbul,
İstanbul...

Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!
Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler...

Eyüp öksüz, Kadıköy süslü, Moda kurumlu,
Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.

Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından
Hala çığlıklar gelir Topkapı sarayından.

Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar...

Gecesi sünbül kokan
Türkçesi bülbül kokan,

İstanbul,
İstanbul...
CANIM İSTANBUL Istanbul03

İstanbul’u sevdiğim gibi sevmiştim seni.
Bir de martıları sevmiştim
Vapurda simit atarken etrafımda uçuşan hani.
Biraz mayhoşluk var şimdi kanamalarımda.
Sancılarım var vakitli vakitsiz.
Hüzünleri sen, geceleri İstanbul kokar
Bir deniz ararım en derininden, en mavisinden
Hayallerimi derinliğin boğarım.
Gözlerini Kahvesinde.
Güneş batarken izlerim İstanbul’u
Kırmızısına sürerim seni
Karartısına beni
Ufukta birleştiririm ikimizi
Martılara bakarım
İkimize yol alırlar.
Gidişini izlerim Kız Kulesini izlediğim gibi.
Hayranlığımı ilkbaharlara bularım
Sensizlikten bir nefes alıp
Sensiz gökyüzüne bırakırım
Diz çökerken boğaz köprüsünün gölgesinde
Kurumuş bir özlem filizine
Su vermeye başlar bulutlar
Avucumu açarım
Bakışım bulutları deler
Bir İstanbul akşamının yıldızlarından çalarım
Çalarım sensizlik orucunun bitmeyen saatlerinden…

Çeşmesidir İstanbul’ un gözlerim
Ne zaman dolar İstanbul
Ben ona ağlarım
Ne zaman sana dolar gözlerim
İstanbul’u ağlatırım.

İstanbul’u sevdiğim gibi sevmiştim seni.
Üsküdar sahilinde yürümek gibi
Sultanahmet’te kuşlara yem verdiğim gibi
İki kıyı arasında devriye nöbeti gezen
Teskeresi kayıp vapurlar gibi
Sevmiştim seni.

Tutsak olduğum gibi İstanbul’a.
Ve mutlu olduğum gibi tutsaklığımdan
Mutluydum gözlerine zincirlenen
En renkli, en siyah, en beyaz rüyalarımdan.
Ve seviyordum seni sevmeyi
İstanbul’u sevmeyi sevdiğim gibi.

Seviyordum seni…
İstanbul’u sevdiğim gibi…