BAZEN YANLIZ KALIR İNSAN

Bazen yalnız kalır insan
Kalabalıkta yabancı yüzler içinde
Bazen de yalnız kalmak ister insan yalnızlığın içinde
Bir dost ararken
Yalnızlık gelir oturur baş ucuna
Dertleşir seninle dertleşirsin kendinle
Hayat muhasebesi yaparsınız
Nedense bilanco hep açık verir
Kader dersin hep kendine yontmuş
Sonra geçmişine bakarsın
Görebildiğin;
Bir kavanoz dibinde keşkelerden başka bir şey değil
Üzülsende aslında ağlasanda bir şey değişmez
Bazen kahkahalarda bulamadığın huzur
Iki damla yaşla çıka gelir
Sebahattin Mertaslan
bazen insana
sebebini bilmediği bi sıkıntı gelir
yada gitmesini hiç istemediği bi yalnızlık hissi
bazende
boğulmak ister kahkahalara dostlar arasında
tıpkı ağlamak istemesi gibi
boğulmak göz yaşlarına yalnızlıkta
paylaşılması gereken duygulara kapılır
bi an yaşanması gereken duygulara
bir boşluk vardır bir yerlerinde
yıllarca ömrünce dolduramadığı bi boşluk
hayali ile yatıp kalkması gibi bi çocuğun
hiç ulaşamayacağı hiç elde edemeyeceği
bir oyuncağın
hayali ile yaşar bulmanın yaşamanın
bi an dalar gider gözleri yatırıp uzaklara
kapılıp gider ulaşılması güç sevdalara
bi an içine bir seher vakti ferahlığı gelir
sahilde sıçrayan dalgalar gibi
yada temmuz sıcağında yakaladığı bir cereyan gibi
gelir ve gider

Admin Mesaj Sayısı : 284 Yaş : 46 Nerden : ankara Kayıt tarihi : 11/01/09

Üç kez çalmıyor artık postacı kapıyı
Bir toz duman da yok varoşlardan yükselen
Son çiçekçi terk etti bu kenti
Sen durmadan bir hıçkırığa tutunuyorsun
Gözyaşınla suluyorsun içindeki kaktüsü
İçi patlamış bu kentin
Hançerlenmiş bağırsak gibi kokuyor

Duyuyorum, ağır ağır atıyor adımını
Evet gelen o sevgilim, gelen, gitme zamanı

Ya denize koşuyor damlalar, ya dağlara
Artık yağmur düşmüyor bu kente
Çeviren yok umut sokağında kum saatini
İnanmıyorum mevsimlerin tükendiğine de
Hepsi dönüp dönüp geliyor geri
Tükenen biziz oysa zamanın kollarında

Sarıyor bizi hüzne açılan kucağı
Sarıyor bizi sevgilim, gitme zamanı

Konuşmanın yetmediği yerdeyiz şimdi
Anlatımın çıkmaz sokağında yani
Ha diyorum ki unutmadan, bir de kendine anlat
Ya da dinle tutabilirsen, salkımsöğüdün dallarıyla
Oynaşan rüzgârda, yapraklarda çırpınan sesimi
Ve bir türkü sıkıştır dudak kıvrımlarına

Buklendeki gül gibi, hani o sarı...
Sarardı gülün rengi, sevgilim, gitme zamanı

Gün gelir bu aşk rüzgârla dokunur tenine
Ve sen unutulmaz olursun
Aşkın acı bir gülümseme olur yüzümde
Yüzümdeki gülümseme bir acı..
Bir şey var ki kalbimin kapısına dayandı

Tepeye dikilmiş gün salıyor selamını
Gözü ufukta günün, sevgilim, gitme zamanı

Kar dediğin gün beyazı, kahır yağdı başıma
Sevince veda dedim, kederle uyumsuzum
Dökülsün döküldüğü kadar saçlarım
Savrulsun ömrüm
Dönüp toplarsam namussuzum

Eşiniyor huysuz doru, vuruyor ayaklarını
Yol istiyor sevgilim, bu yol, gitme zamanı

Kalamıyorum, oturamıyorum bir yerde
Kıvranıp duruyorum aşkın ekseninde ve acının
Bitsin diyorum, bitsin sözün düştüğü yerde
Zamanın kalbinden uzanan bu zincirin halkası
Ve başlıyor bitiş dönülmezliğine
Sevişmeyle dolduruyoruz günü
Öpüşme oluyor adı zamanın
Yıldızların ve güneşin yeniden doğması oluyor

Doyuyor, yoruluyoruz; çevriliyor kapının tokmağı
Gitme zamanı sevgilim, gelen, gitme zamanı