SEN ÜŞÜME KADINIM

Kadınım, üstünü ört,
Üşüme yokluğumun ayazında,
Kalbimi yokluğuna gömdüm,
Arada bir gezdiğim sokaklara uğra,
Bana gelirmişçesine adımla,

Haberini getirdi kuşlar,
Atladım bir rüzgara sana geldim.
Sensizliğinle karşılarken boş sokaklar,
Seni aradım köşe bucak,
Adresin yoktu elimde,
Telefonun yoktu ulaşsam sana,
Aynı gökyüzüne baktığımızı hayal ettim.
Aynı havayı soluyorduk ne de olsa,
Geceleri çok üşüdüm kadınım.
Eylülün hüzün gelini dayandı kapıya,
Ben toprağın suya hasretliği gibi,
Hasrettim sana...

Kadınım, üstünü ört,
Üşüme yokluğumun ayazında,
Gerçekten zor oluyor hani,
Aynı şehirdeyken ayrı kalmak,
Aynı gökyüzü birleştirirken bizi,
Yıldızlara tembihlemiştim oysa,
Bu gece söyleyeceklerdi seni sevdiğimi,
Varlığını saklayan şehre geldiğimi.

Bir hazan şarkısı çalıyor şimdi,
Uzaklardan geliyorken şen şakrak kahkahalar,
O kalabalıklarda arıyorken seni,
Dudaklarımda aşkın kekremsi tadı var.
Hoş sensizliğimde herşey boş,
Ne anlamı kaldı yüce sevdaların,
Ne rengi kaldı bu hayatın,
Havalarda serinlemeye başladı hani,
Eylülle gidecektin sen benden,
Bilmeden yazın koynunda bir aşkla geldiğimi,
Şimdi sana sesleniyorum,
Bu şehir kabul eder mi ruhunu bensiz?
Yokluğunda nedensizce üşüyorum.
Sen üşüme sakın gülüm,
Sakla bedeninde aşkımın ateşini,
Çek yıldızları üstüne kadınım,
Derin uykularda seni huzurum sarsın.

Kadınım, üstünü ört,
Üşüme yokluğumun ayazında,
Seni bulamadım bu koca şehirde,
Daha bir büyüdü kimsesizliğim gözümde,
Üstüme üstüme geldi duvarlar,
Ve resmini gökyüzüne çizdim,
Kalbimi gömdüm bu şehrin ortasına,
Masum bir çocuk gibi bana bakıyorsun.
Kahve gözlerinden beni düşürme,
Kokunu içime çekip gidiyorum.
Kadınım, üstünü ört, üşüme

Admin Mesaj Sayısı : 284 Yaş : 46 Nerden : ankara Kayıt tarihi : 11/01/09

Sabaha karşı bir düş kurdum...
Yalnızlığımın eşiğinde, acabalarımın senfonisi çalıyordu..
Belkilerim vardı..
Birde , birde sensizliğim..
Sabaha karşı bir düş kurdum...
Sen bundan habersiz..
Benden habersiz uyurken..
Düşlerimi gezdirdim..
Uykusuzluk diyarının tenha caddelerinde..
Ve düşüncelerimin hiç bilinmedik, ıssız köşelerinde, sen oldum..

Sabaha karşı bir düş kurdum...
Seni kurdum zamansız..
Ve amansız..
Ve herşeyi yanıma alarak, adımlarının gölgesi oldum..
Sen oldum..
Sensizlik oldum..

Sabaha karşı bir düş kurdum...
Düşümde güneşi, güneşte aydınlığı, aydınlıkta seni, sende ise kendimi buldum..
Neler yazmadımki adına...

"Baş harflerini nerelerde kullanmadımki, hatta noktasızlaranokta koyup, adını bile kısalttım, kimse bilmesin diye.."
Mana aradım.. çözümsüzlüğün ortasında ...
Sabaha karşı bir düş kurdum...
Gecenin en sonuna gidiyor..
Günün ilk ışıklarını karşılıyordum..
Saat dördü vururken....
Ben hala seni düşünüyordum..

"Sen yoktun biliyorum..Benimkisi, çok uzaklarda, bilkinmedik bir şehrin, en kuytu en karanlık ,
şimdilerde özlem dolu bir evin değişmesini bekleyen patlamış ampulu gibi,
Işıksız geceleri aydınlatma hevesi..."

Özlem dolu bir insan ne yapıyorsa ben de onu yapıyordum.. Sensizliğe doğru yürüyor, dönüp bakmadan ardına..
Gidiyordum işte..
Gidiyorum....
Mutluyum Çünkü Gitmekte Olduğum Yer Senin Kalbin

» KADINIM
» GEL KADINIM...