BUZ GİBİ EKRANDA

Admin Mesaj Sayısı : 284 Yaş : 46 Nerden : ankara Kayıt tarihi : 11/01/09

Buz gibi bir ekranda sıcak bir merhabaydın sen , en gerçekten daha gerçektin. Rotasını, klavyeye dokunan parmaklarımızın çizdiği yolculukta aynı durakta karşılaştık biz. Sıcacık bir merhabaydın sen buz bir ekranda.
Yalnızdık, yolu yok yalnızdık, bir şekilde yalnız. Gerçek yaşam içindeki sanallığımızdan kaçıp, sanal yaşamdaki gerçekliğe soyunmamış mıydık cebimizdeki yalnızlık ağırlaşınca. Sonra çıplaklığımıza kelimelerimizi giyinmemiş miydik! Açıp tüm gizlerimizin önünü, istediğimizce özgür, dilediğimizce deli, yaşayamadığımızca çocuk, inandığımızca kendimiz, nasıl aktık birbirimize zaman içinde, kol bulmuş nehirler gibi.
Söylenememiş biriktirdiklerimizi, kırılmış umutlarımızı, bedeli ödenmiş vakitlerimizin bıraktığı fermanı, yitirdiklerimizi sormadık mı, anlatmadık mı birbirimize güvenerek! En gülünmeyecek şeylere bile gülmedik mi çocuklar gibi bir masalın içinde kahkahalarla, haytaca, tüm günün ciddiliğini fırlatıp bir kenara!
Olabildiğimizce özgür, kırabildiğimizce rahat, umursamazca katı, tüm öfkemizle, yığılan isyanlarımızın hırsını çıkarmadık mı birbirimizden, başka bir hayattan toplayıp getirdiğimiz nefretlerimizle sessiz harflerde avaz avaz bağırmadık mı!
Vurgulardaki samimiyete sığınıp, bir dost göğsü hasretiyle kelimelerimize yaslanmadık mı, sarılmadık mı birbirimize soğuk gecelerin siyah yalnızlığında, ağlamadık mı harf harf!... Yağmuru yağdırdık birlikte, güneşi doğdurduk, ayrı mevsimlerde aynı mevsimin soğuğunda üşüdük, sıcağında ısındık, paylaştık biz.
Herhangi bir günün yorgun akşamında dudağımıza değmeyen bir fincan kahvenin tadını bildik, birbirimizin sigarasını yaktık, ayrı koltuklarda yanyana oturduk, paylaştık biz. Dost ziyaretlerine gittik, alışveriş yaptık, saatleri durmuş zamanlarda sokaklarda gezdik, bilmediğimiz şehirlerin uykusuz evlerinde dünyanın uykusuz acılarını konuştuk.
Sonra uyuduk, uyandık birbirimize rüyalarımızı anlattık, paylaştık biz. En gerçekten daha gerçektik. Kelimeler yetersiz kaldığında ekranı bir kağıt parçası gibi buruşturup bir kenara atmayı, daha yakında olabilmeyi de istedik. Ama !..................

Sonra uyuduk, uyandık birbirimize rüyalarımızı anlattık, paylaştık biz. En gerçekten daha gerçektik. Kelimeler yetersiz kaldığında ekranı bir kağıt parçası gibi buruşturup bir kenara atmayı, daha yakında olabilmeyi de istedik. Ama !...

İstedik gülüm çok istedikte kim girdi aramıza hangi hoyrat el ben korkmadim hic bir engellerden dünyevi yada farkli birsey korkutamadi..

Bazi şeyleri çok geç anlıyoruz belkide gülüm şimdiyse bak yüreğimiz ne halde şimdi kim önce ölür erkeklermi peki ya gülüm ben ölürsem kim korur seni benim gibi, kim okşar saçlarını, kim seni sarar kollarım gibi, kim senin icin geceler boyu nöbet tutar sen uyurken başında kim.,kim.,kim., seni sevmek hep onur verdi bana bitanem simdi yine başım sol yanima değil inadına sağ yanıma düşüyor çoban yıldızına bakamıyorum, nasıl bakayım utanıyorum, çünki bana soracak gülün nerede ne diyeyim ona bebeğim ne söyleyeyim bu gece bi başka bakıyor çoban yıldızımız biraz öfkeli, biraz üzgün, biraz boynu bükük ne demeliyim simdi gülüm seni soruyor bana işte o yüzden başım sağ yanıma düşüyor konuşmak istesemde dilim LaL konuşamıyorum....