14 ŞUBAT

Sevgilim bilmiyorsun!
Sensiz bu evde nasıl yaşanır?
Nasıl terkedilir yalnızlıklar bir odaya?
Hayalin nasıl gerçek olur?
Kimin sıcaklığı siner mendilime?
Kim pişirir en sevdiğim yemeği?
Şiirlerimi kim dinler?
Anlamsızlığı nasıl yok olur yaşamın?

Sevgilim!
Her gece bir başka makamdan
Sevda şarkıları okuyorum gözlerine.
Yaşamımın son perdesinden
Baharları taşıyorum kapına
Ve seni sevmek amacıyla
Yaşadığım her an
Duvarları yıkılıyor içimde korkuların.
Umudun sarmaşık gülleri açıyor
Dokunduğun her yerde.

Sevgilim!
Sen hiç sevdanın, umudun
Kavgasını verdin mi?
Yokluklarında.
Sevgiliye hasret
Bahar özlemleri sardı mı dört yanını?
Öncesini bilir misin sevdaların?
Ya sonrasını?
Seninle bir gölge oyunudur aşk.
Kaçamak bir bakıştır bazen.
Bazen tıkanıp kalan sözcüklerdir boğazımda.

Sevgilim!
Bugün sen varmışsın gibi yapacağım.
Elbiselerimi ütüleyeceğim ilkin.
Saçlarıma en sevdiğin şekli vereceğim.
Özlemleri büyüteceğim içimde
Ve seninle bir günün
Yaşanmaya değer umutlarını yazacağım.

Sevgilim!
Bugün 14 Şubat
Ve bugün sokakta
Her adımda
Bizden binlercesi var
Ve bizden binlercesi
Aynı sevdayı paylaşmakta.
Elden ele büyümekte sevdamız.
Umutlar seninle anlam kazanmakta.
Bugün 14 Şubat sevgilim
Ve sen mahşere kadar kollarımda olacaksın.