iyi kiuzaksın bana

Admin Mesaj Sayısı : 284 Yaş : 46 Nerden : ankara Kayıt tarihi : 11/01/09

İyi ki uzaksın bana”

Rüzgar olup saçlarımı okşadığında
Kendini asmak istiyor hüzünlerim
Akıyor ateşlerin, derdimin çiğ damlasına
Deva değil yaslı papatyaların gelinliği
Bağrı yanık laleleri kanatıp avuçlarımda
“Uzak mısın” diyorum gerçekten
Sus ve anlat…
Issız şiirime dokunduğun yerden
Kendime tükenirken her gecem
Kirpiklerimde ıslak, tuzlu bir özlem
Kimse sokulmasın yanıma
Gözlerimde tek sen... Sen…

“İyi ki uzaksın bana”

Aslında sevilmez ya ayrılıklar.
Nasıl koşardım yanımda olsan, bu sessiz boş kıyılardan.
Kaybedeceğimiz zamanların hesabını yaparken
Gözlerinden sürmeli hüznün suskun utangaçlığını…
Yanaklarının kırmızısında gün gelip bana uyandığında
Eskisi gibi olmamalı hiçbir şey kalbine giden yolda
Kopup giderken düşlerimizin cennet coğrafyasına
En günahkar masumiyetim sana.

“İyi ki uzaksın bana”

Bu yüzden güzel, yankılanan hasret türküsü
Ayazda kalmış ruhum sana titriyor bak
Dua dua sana yol alıyor umutlarım
“Ya sana bir şey olursa” diyorum
Haydi… Göğüs kafesime saklan
Yahut sinemi koparan hüznüme yaslan.
Eksik şiirlerimin cesaretiyle destanlaşıp
B/ağlamanın tellerinde ince bir sızıyla
Sileyim gözlerimin matemini z/amansızlığa.
Dudağımda biriken nem yanlız sana…

“İyi ki uzaksın bana”

Senden sonra çok değiştim ya…
Vurgulu bir aşkın ortasında yürüyorum
Söküp attım dilimin kelepçelerini…
Yokluğunun belasıyla hala telveli hüznüm
Gözlerimin kahvesi sütsüz
Ama yine de seversin bilirim…
Güzel ellerinde büyüt saklı bir umut
Acımsı sevdaların kanamayan bekleyişlerini unut
Gülüşlerimi serperken kanayan yaralarına
Nazende ruhumu iplik iplik doku çiçekli dallarına…

“İyi ki uzaksın bana”

Yoksa böyle mahkum olmazdım sana
Kağıdı, kalemi yormadan seviştiremezdim ki
Vuslatın cennetini düşleyemezdim buncadır
Yüreğine değdiğim yerden mısralarına akıp
Ben’i yazamazdım aşka tutuklu avuçlarına
Şimdi en ateşli kelimelerini hazırla,
Ben geliyorum tenha yüreğimle yokluğuna.
Güzelim an’ların varlığına doğmaya…

“İyi ki uzaksın bana”

Nasıl gönül aydın derdim her sabah…
Gecikmiş bir sevdaya sadık geceler biriktirirken
Sen’li an(ı)lar sunmuşum güneş vurunca baharsı zamanlara
Gün gelir soğurdu öpüşmeler zannımca
Yanıldım… Kor’dun… Tenimde har… Yüreğimde yar…
Göğsündeki ateşi yazdığında bana, buralardaydı efkarım
En çok düşlerimde d/üşüyorken sana
Elleri bağlanmış masallarda yandım
Ne kadar gerçektiler bana…
Sus ve anlat…
Kelimelerin kifayetsizliği nereye kadar…

“İyi ki uzaksın bana”

Nasıl dumanlı başım… Yoksun…
Ama varsın… Ben’deki sen’e yakınım ya…
Bu yüzden sana ıssızdır sevişlerim…
Uykuya delirirken gözlerim “öp beni” desem
Sabaha çıkmaz hoşça kalan düşlerim
Kim bilir kaçıncı kere seni özlerim
“Sana ihtiyacım var…” derim.

Şeytan daha konuş diyor ya…
Neyse dua et tenimin tuzuna…
İyi ki uzaksın bana
Nefesim kadar…
Yoksa… Yoksa ölürüm yar…