SEN SİNMİŞSİN GECELERİME

Bana geldiğin gündü bugün
Güneşin eteğine tutunarak inmiştin gökyüzünden
Melekler inmişti senin ellerinde Dolunayla birlikte

Bir yıldız seçmiştik bir gece
Apaydınlık bir gece bütün senli geceler gibi
�bizim yıldızımız�
�Bizim yıldızımız� aydınlatıyor yine
Gece çökmüş gecelerin üstüne kapkaranlık
Bütün gecelerime sinmişsin
Gecelerin karası sinmiş özlemlerime

Bana geldiğin gündü bugün
Bitmeyeceğini sandığım zamanlar getirmiştin
Yoktu takvimlerin son günü sen geldiğinde
Bütün saatler durmuştu sen gelmiştin
Sen gelmiştin senli bir milad başlamıştı tarihte

Mevsimler sadece bahardı artık
Sen gelmiştin iğde çiçeği kokmuştu zamanlar
Ama yoksun şimdi be gülüm
Bütün saatlerin zilleri sensizliğe ayarlı
En zehirli örümcekler ağ örüyor

Yokluğunu yazan takvim yaprakları
Akrepler yelkovanlara savaş açtı yoksun diye
Bütün zamanlarıma sinmişsin
Sensizliğin kabusu sinmiş takvimlerime

Bana geldiğin gündü bugün
Yüreğimdeki kilidin anahtarıyla gelmiştin
Anamın dualarıyla gelmiştin yedi tepeden
İstanbuldan bile daha güzel olan tek sen
Saçlarında denizin rüzgarlarıyla gelmiştin
Kucağında bereket sofraları getirmiştin ocağıma

Sen gelmiştin yağmurlarla birlikte
Azbeyaz bulutlar kaplamıştı gökyüzümü
Sen gelmiştin güller laleler ram etmişti gelişine
Yoksun şimdi ya şimdi

Yokluğunun sancısı vuruyor
Her dua edişimde açtığım avuçlarıma
Yoksun bereket yok sofralarımda artık
Yoksun saçlarında esen rüzgarlarım yok
Bütün dualarıma sinmişsim
Duam sinmiş
Bekleyişlerim sinmiş sitemlerime

Admin Mesaj Sayısı : 284 Yaş : 46 Nerden : ankara Kayıt tarihi : 11/01/09

Ben, sana ne söyleyebildim ki bunca zamandır..¿? ..

Yağmur bırakmadan geçen bulutlar gibiydi zihnimdeki düşünceler;
dilime düşmeyen, sözcüklere dönüşmeyen! ..
Ben, sana ne söyleyebildim ki bunca zamandır..¿? ..
Her zaman fazla oldu söyleyemediklerim, söyleyebildiklerimden! ..
Her zaman; bir bilinmez lisandaki çözülmez şiirleri koklayıp, hissettirmeye çalıştım sana...
Her zaman biraz daha zaman kolladım seslenmek için sana, ve her zaman hayıflandım;
Ben, sana ne söyleyebildim ki bunca zamandır..¿? ..
Kendi karanlığında; güneşe görünmek için karar veren bir tohum gibiydim...
Zordu çıkmak gömüldüğüm çamurdan;
Ama güzeldi!..

Sen güzeldin ve ben, güzelleşiyordum seni düşündüğümde!..
Kendi karanlığında; güneşe görünmeye karar verip yeşillerini giyen bir tohum gibiydim...

Boyutları değişiyordu hayatımın...
Yani, değiştiren sendin boyutlarını hayatımın; büyüyordum, gelişiyordum, genişliyordum...
Söyleyebildiklerimden çoktu her zaman, söyleyemediklerim; bu yüzden kelimelerimin arası açılıyordu!..

Sığdıramadığım her duygu; iki kelimemin arasındaki boşlukta gizli...
O yüzden, yazdıkça parmaklarım,,, ve işte yine o yüzden söyledikçe dilim topallıyor!..
Toparlayamıyorum zihnimi...
Seni özlüyor, ve terliyorum özledikçe;
Seni koklamak için...
[size=18]